గెలుపు
‘అదంతే బాబు.. బంధం అలాంటిది’ అనిన పెద్దాయన వంక చూస్తూ.. ‘అదే బాబు.. రిక్షాకు ప్యాసింజర్‌కు వున్న బంధం..’ మూతికున్న గుడ్డ సవరించుకొంటూ అన్నాడు. ‘సర్లే.. మా ఇల్లు చూసావా ఇంతకూ...? పెద్ద మేడ.. తాగాడు కదాని.. పూరి గుడిసె చూపి. ఇది మీ ఇల్లని ఫూల్‌ని చేయద్దు’ ఈ సారికి కాస్త కోపంగా అన్నాను.‘కాదు బాబు పొరబడుతున్నావ్‌.. ఇది మీ ఇల్లే.. దిగు’ పెద్దాయన మాటకు నాలో ఓపిక నసించింది. ‘పెద్ద వాడివి కదాని.. ఇందాకట్నుంచి మర్యాదిస్తుంటే.. వెటకారమాడతావా..?’ అంటూ రిక్షా దిగి తాగిన మత్తులో పెద్దాయన చెంపమీద ఒక దెబ్బ వేయగానే..మూతికి చుట్టుకున్న తువాలి(కండువా) జారిపోయింది. అంతే నా గుండె మోకాళ్ళలోకి జారిపోయింది. ఆ పెద్దాయన ఎవరి కాదు మా నాన్న. కొట్టిన దెబ్బకు నాన్న చెంప ఎర్రగా కందిపోయింది. ఈ షాక్‌లో తాగింది మొత్తం దిగిపోయింది నాకు. ముఖానికి గుడ్డ కప్పుకుని వుంటే ఎవరో అనుకున్నాను. స్వయానే నాన్నేనన్ను మోసుకొచ్చాడని తెలిసాక, నాలో బాధకు అంతులేకుండా పోయింది.
ఆ క్షణాన ఏమీఅర్థం కాలేదు నాకు. చూస్తూ నిలబడి పోయాను. నోరు పెగల్లేదు. నాకు.. రోజూ పట్టుచీర కట్టి దర్జాగా తిరిగే అమ్మ దర్బారు నా వల్లనే ఈ రోజుకు అనిగిపోయింది. పాత చీర కట్టుకుని, పూరిం టి పంచన దిగాలుగా నిలుచున్న అమ్మను చూసి, నా గుండె తరుక్కుపో యింది. నాన్న వైపు తిరిగి తలదించు కున్నాను.‘తలదించుకోవల్సింది నువ్వు కాదు బాబు మేము.. కొడుకు పై చదువులు చదివి.. గొప్ప ఉద్యోగం సంపాదించి.. మూడు పూటలా కాస్త తిండి పెడతాడనుకున్నాము. ఇలా నోటి కాడ ముద్దను లాగేస్తాడనుకోలేదు. తల్లిదండ్రులు అమాయకుల్లే అనుకొని మాయ చేసావు. మాది అమాయకత్వం కాదు బాబు నమ్మకం.. ఒక్కగానొక్క కొడుకువు కదా.. అందుకే అపారమైన నమ్మకం. ఈ నమ్మకం వమ్ము అవుతుందని కలలో కూడా అనుకోలేదు.
‘నాన్న డబ్బులు కావాలి’ అంటే రెక్కలు ముక్కలు చేసి మనియార్డర్‌ చేశాను. అందరూ సెల్‌ఫోన్‌ వాడుతున్నారంటే.. అది తీయించాను. నా కొడుకు అందరిలో మేటిగా వుండాలని బోలెడు బట్టలు తీయించాను. ఉన్న ఆస్తులు అమ్మి లక్షలు.. లక్షలు డొనేషన్లు కట్టాను. ఇంజనీరు చదువుకు వున్న ఇల్లు కూడా అమ్మేసానురా.. చివరికి మిగిలింది ఈ రిక్షానేరా.. అక్కడ నువ్వు గ్యాంగులు కట్టి.. ర్యాగింగులు చేస్తూ.. ధర్నాల్లో పాల్గొంటూ.. పబ్బులు పబ్బాలంటే అమ్మాయిల్ని వెంటేసుకుని, ప్రేమా దోమంటూ.. తిరిగితే పాపం కన్నవారు... వాళ్ళ ప్రేనంతా నీపై దారపోసి. ఒక్క పూట తిని, మీకు మూడు పూటలు పెడతార్రా.. పెడతారు..’ అంటూ నాన్న కళ్ళల్లో నీళ్ళు తుడుచుకుంటూ రిక్షా వద్దకు వెళుతుంటే నా గుండెల్లో బాధ కన్నీళ్ల రూపంలో బయటికి తన్నుకొచ్చింది.
వెళ్ళి నాన్న పాదాల మీద పడ్డాను. ‘నన్ను క్షమించునాన్న.. నా వలన వున్న ఆస్తులన్నీ కరిగిపోయాయి. కన్నుయ మిన్ను గానకుండా.. విచ్చలవిడిగా కాలం వృథా చేస్తూ.. చదువు మాని చిల్లరగా తిరిగినందుకు దేవుడు నాకు మంచి చాస్తి చేశాడు’ అంటూనే అమ్మ దగ్గరికి వెళ్ళాను. కండపుష్ఠితో ఆరోగ్యంగా వుండే అమ్మ ఒట్టి కట్టెలా తయారైంది.కన్నవారి పరిస్థితి చూసి, కన్నుల్లో నీరు ఆగలేదు. ‘‘అమ్మా.. మిమ్మల్ని నేను బాగా చూసుకుంటాను.
రిక్షా నేనే తొక్కి సంపాదిస్తాను. చిన్నప్పుడు నాన్న చెప్పిన మాట గుర్తుందమ్మా.. ఇక నుండీ దాన్ని అక్షరాలా పాటిస్తాను. ఇంటి పట్టునేవుండి చదివి.. చదువును గెలుస్తాను. రిక్షా తొక్కుతూ.. జీవితాన్ని గెలుస్తాను.. మీకు కావల్సింది ‘గెలుపు’ దాన్ని నేనే సాధిస్తాను. ధైర్యంగా వుండండి’అంటుందగానే.. నాన్న నా భుజం తట్టి పైకి లేపి, ముఖంలో ఆనందాన్ని వ్యక్తపరచగానే నాలో ధైర్యం పుంజుకుంది. కానీ నేను కోరుకునేది ఒక్కటే.. ప్రతి విద్యార్థీ వ్యసన పరుడు కాకుండా.. ప్రేమలో మునికి, కన్నవారి ఆశయాల్ని నట్టేట ముంచకుండా.. చదువుపై ఆసక్తి చూపి గెలుపును ఆస్వాదించాలి.. గెలుపును సాధించాలి.
మీ..నిర్మల్ రాజు
No comments:
Post a Comment